İNİSİYATİF KULLANMA

Düşman 18 Mart 1915' te donanma saldırısında başarısızlığa uğraması üzerine karadan zorlama yapmak üzerine boğaz dışındaki adalara yığınak yapmaya koyulmuştu.

25 Nisan 1915' te tanyeri ağarırken Arıburnu ve Seddülbahir bölgesine ilk düşman birlikleri çıktı. Arıburnu' na cıkan kuvvet gözetleme taburunu püskürterek,

sonradan Kemalyeri adı verilen yere kadar ilerledi burada arkasından koşup gelen 27. Türk alayı ile karşılaştı. Düşman çıkarmasını haber alan Mustafa Kemal,

Conkbayırı yönünde yürüyen düşmana karşı ordudan emir almayı beklemeden kuvvetlerini harekete geçirdi. Birliklerine kendisi yol bularak Kocaçimen tepesine vardı.

Askerlerine orada kısa bir dinlenme vererek, Atla gidilmediği için yanındakilerle yaya olarak Conkbayırına geldi.

"Orada cephaneleri bittiği için ve düşmanca kovalanan bir gözetleme bölüğüne rastladım:

- Niçin kaçıyorsunuz? dedim.

- Efendim düşman...

- Nerede düşman?

- İşte... diye 261 rakımlı tepeyi gösterdi.

Gerçekten de düşman birinci avcı hattı 261 rakımlı tepeye yaklaşmış, serbestçe ilerliyordu. Askerleri dinlenmeleri için bırakmış ve düşman da bu tepeye gelmişti.

Düşman kendi askerlerimden daha yakındı. Bulunduğum yere gelseler kuvvetlerim pek kötü duruma düşeceklerdi.

O zaman bir mantıkla mı yoksa içgüdüsel olarak mı bilinmez kaçan erlere:

- Düşmandan kaçılmaz, dedim.

- Cephanemiz kalmadı, dediler.

- Cephanemiz yoksa süngümüz var, dedim.

Ve bağırarak:

- Süngü tak! dedim.

Yere yatırdım. Aynı zamanda Conkbayırı' na doğru ilerleyen piyade alayı ile Cebel bataryasının erlerini marş marşla bulunduğu yere gelmeleri için emir subayını saldım.

Erler yere yatınca, düşmanda yere yatmıştı.

İşte savaşın kazanıldığı an bu andı...

Alıntı: Çankaya, Falih Rıfkı Atay