11-01-2021, 02:34 PM
Çarşamba toplantısına kadar Zonguldak'a gitmek aklımızın ucundan bile geçmiyordu. Hafta sonu İğneada, Demirköy, longoz planları yaparken, havanın yağmurlu olacağı iyice kesinleşti. Bizde rotayı Zonguldak'a çevirdik. Evirdik çevirdik, nasıl etsek ne yapsak derken rota belli oldu. Cumartesi Zonguldak'a gidip konaklayıp ertesi gün Karadeniz kıyısından dönüş yapmayı planladık. Yol üstünde de Yedigöller Milli Parkı'na uğramayı düşünüyoruz. OOOhh miss..
Rotamıza ufak tefek eklemeler, çıkarmalar yaptıktan sonra bu şekle geldi. Sabah 9 gibi yola çıktık. Olmazsa olmaz Köfteci Yusuf'ta kahvaltımızı yaptık.
Acelemiz olmadığı için, geniş geniş kahvaltı yapıp yola çıktık. Yol üstünde Ercan, Abant Gölü'nde ki arkadaşları ziyaret edelim dedi. Önden aradık, semaverde çayımızı hazırlasınlar diye. Hava her ne kadar güneşli olsa da, 15 derece civarı, dağ yolları falan derken hafif ısırıyor. O yüzden sıcacık çay çok iyi gelecek.
Sağ olsunlar çok iyi karşıladılar bizi. 29 Ekim Cumhuriyet Bayramı'nı fırsat bilip kampa gelmişler. Muhabbet , demli çay , kamp ateşi derken epey oyalandık.
Hadi bakalım Ercan emmi, vakit tamam. Yola düşelim daha gidilecek çok virajlı yolumuz var.
Yusuf Ali, bulmuş fırsatını kaçırır mı? Yapıştırmış en şekillisinden fotoğrafı. Sağda solda anlatır artık. Şöyle endürö yaptım, böyle dağlara çıktım diye. Dikkat ederseniz kadrajda hiç insan yok. Gören diycek ki yokluğun içinde ormanın derinliklerindesin. Halbuki arkaaşımızın arkasında en az 50 karavan, 75 çadır bir o kadar da insan var. Ama yermi anadolu çuçuuu heh?
Yusuf okurken bu satırları ardından batan güneşin teletabilere etkisini düşün. Anladın sen onu.
Abant'tan çıkı Yedigöller Milli Parkı'na doğru yola çıktık. Yedigöllere varmadan, çok güzel manzaralı bir yerde durup ufak bir mola verdik.
Manzara güzel, adamlar güzel, hava şahane.
Yol yapmanın mutluluğu yüzümüzden okunuyor zaten.
Bu manzaraya karşı oturup keyif yapılmaz mı beee? Dağlar tepeler ardına. Yeşilin her tonu. Arada sonbahardan sararan yapraklar. Kışın habercisi dökülmüş yapraklar. Üşüyen ağaçların rüzgara direnen dimdik duruşları. Sizi bilmem ama böyle manzaralar beni hep çok etkiliyor.
Molanın ardından tekrar dağ yolalrında Yedigöller'e indik.
Malesef tatili fırsat bilen herkes bizim gibi fırsat yaratıp gezmeye çıkmış. Hem kamp için gelenler, hemde günübirlikçiler yüzünden Yedigöller Milli Park'ı çok kalabalıktı. Çok fazla zaman geçirmedik. Ufak bir yürüyüş yaptık.
Fotoğraf çektik.
Yusuf'un muzurluklarına maruz kaldık. Çok güldük. Çok eğlendik ama erkenden yola düştük. Yedigöller bu mevsimde gelinebilecek en güzel yerlerden birisi fakat haftasonu gelinmez. İlle haftasonu plan yapıyorsanız öğleden önce gelip biraz zaman geçirip kaçmak lazım.
Devrek'e doğru yola çıktık. Karnımız hafif acıkmaya başlamıştı. Bu yüzden ilk gördüğümüz gözlemecide durduk. Sıcacık çay ve gözlemeyi beklerken bulunduğumuz doğa bize bir kez daha nasıl bir güzelliğin içinde bulunduğumuzu hatırlattı.
Şekilli şukullu pozlar vermeyi de unutmadık. Adam ne yürüdü beeeee...
Biz gözlemeyi yiyip, doğanın keyfini çıkarırken saat iyice geç olmaya başladı. Yola çıkma vakti geldi geçiyordu bile. Yedigöller'den Devrek'e kadar köy yolarından, kah virajlı soğuk asfalttan, kah bozuk delikli yollardan geçtik. Devrek'e vardığımızda artık hava kararmıştı. Ana yoldan direk Zonguldak'a geçmeye karar verdik. Yaklaşık 30-40 dakikalık tempolu bir dürüşün ardından Zonguldak'a vardık. Yemeğimizi yedik. Birazda evde yemelik, içmelik alışveriş yaptıktan sonra Ercan'ın evine geçtik. Sağ olsun amcası önden hazırlık yapmış evi ısıtmış. Sohbet muhabbet derken, günün yorgunluğu üstümüze çöktü. Çokta geçe kalmadan yattık.
Sabah oldu, hazırlandık. Öğlene doğru çıktık evden. Zonguldak çıkışına doğru yol üstünde güzel bir restoranda kahvaltı yapmak üzere durduk. Acıkmışız herhalde, yalandan gülümsüyoruz kameraya. Ama aşağıdaki fotoğraf öyle mi? Nasıl gözlerimizin içi parlamış.
Masanın üstü dolunca, bizimde içimiz ısındı, Yüzümüze bir gülümseme oturdu. Herkesin keyfi yerinde maşallah. Normalde yeme içme fotoğrafları paylaşmam ama böyle doğal bir anı paylaşmadan edemedim. Her şey çok güzeldi yedik içtik düştük yola. Akçakoca'ya kadar mola vermeden devam edeceğiz.
Akçakoca'ya varmadan deniz kenarında şekilli şukullu pozlara devam. Yol var gider misin dediler. Gideriz dedik. Ama yol bitti.
Keyfimiz yerinde. Güzel güzel yol gidiyoruz. H2 ile kalkmışlığımız bile oldu. Meğer ne yiğitler varmış buralarda. 3 taneside bakın bu fotoğrafta. Hay maşşallah beeeee. Analar ne yiğitler doğuruyor beeee.
Tabi klasik #G.M.K. Heryerde pozumuz olmazsa olmaz...
Ve içine pisleyen küçük munzur... o da olmazsa olmaz.
Akçakoca'da benzin almak üzere durduk. Çınar gölgesi bulmuşken ufakta bir mola verdik. Sodamızı içip Yusuf'un maceralarını dinledik.
Yola çıkıp bundan sonra sırasıyla Kandıra üzerinden, Kocaeli Üniversitesi'ne, oradan Sevindikli ve Ballıkayalar'dan evimize ulaştık. Akşam 6 gibi Gebze'deydik. Muhteşem bir 36 saat geçirdik. Yedik içtik, gezdik gördük, hatta fırsat bulup rapor haline getirip en yalın haliyle anlatmaya bile çalıştım. Yol yapabildiğim bu kıymetli arkadaşlara sahip olduğum için ne kadar şükretsem azdır. Zaman yaratıp gezebilmenin bile lüks olduğu şu zamanlarda böyle fırsatlar yakalamak, hele ki yanımdaki dostlarımla bu güzel hatıraları biriktirebilmek çok güzel. Ben bu iki günde çok eğlendim, çok güldüm. Umarım herkese en az bunun kadar eğleneceği yol arkadaşları nasip olur. Ben tekrardan hem Ercan'a hem Yusuf Ali'ye sonsuz teşekkürler ederim. Bir sonraki gezide görüşmek üzere dostlar. Kendinize iyi bakın.
Rotamıza ufak tefek eklemeler, çıkarmalar yaptıktan sonra bu şekle geldi. Sabah 9 gibi yola çıktık. Olmazsa olmaz Köfteci Yusuf'ta kahvaltımızı yaptık.
Acelemiz olmadığı için, geniş geniş kahvaltı yapıp yola çıktık. Yol üstünde Ercan, Abant Gölü'nde ki arkadaşları ziyaret edelim dedi. Önden aradık, semaverde çayımızı hazırlasınlar diye. Hava her ne kadar güneşli olsa da, 15 derece civarı, dağ yolları falan derken hafif ısırıyor. O yüzden sıcacık çay çok iyi gelecek.
Sağ olsunlar çok iyi karşıladılar bizi. 29 Ekim Cumhuriyet Bayramı'nı fırsat bilip kampa gelmişler. Muhabbet , demli çay , kamp ateşi derken epey oyalandık.
Hadi bakalım Ercan emmi, vakit tamam. Yola düşelim daha gidilecek çok virajlı yolumuz var.
Yusuf Ali, bulmuş fırsatını kaçırır mı? Yapıştırmış en şekillisinden fotoğrafı. Sağda solda anlatır artık. Şöyle endürö yaptım, böyle dağlara çıktım diye. Dikkat ederseniz kadrajda hiç insan yok. Gören diycek ki yokluğun içinde ormanın derinliklerindesin. Halbuki arkaaşımızın arkasında en az 50 karavan, 75 çadır bir o kadar da insan var. Ama yermi anadolu çuçuuu heh?
Yusuf okurken bu satırları ardından batan güneşin teletabilere etkisini düşün. Anladın sen onu.
Abant'tan çıkı Yedigöller Milli Parkı'na doğru yola çıktık. Yedigöllere varmadan, çok güzel manzaralı bir yerde durup ufak bir mola verdik.
Manzara güzel, adamlar güzel, hava şahane.
Yol yapmanın mutluluğu yüzümüzden okunuyor zaten.
Bu manzaraya karşı oturup keyif yapılmaz mı beee? Dağlar tepeler ardına. Yeşilin her tonu. Arada sonbahardan sararan yapraklar. Kışın habercisi dökülmüş yapraklar. Üşüyen ağaçların rüzgara direnen dimdik duruşları. Sizi bilmem ama böyle manzaralar beni hep çok etkiliyor.
Molanın ardından tekrar dağ yolalrında Yedigöller'e indik.
Malesef tatili fırsat bilen herkes bizim gibi fırsat yaratıp gezmeye çıkmış. Hem kamp için gelenler, hemde günübirlikçiler yüzünden Yedigöller Milli Park'ı çok kalabalıktı. Çok fazla zaman geçirmedik. Ufak bir yürüyüş yaptık.
Fotoğraf çektik.
Yusuf'un muzurluklarına maruz kaldık. Çok güldük. Çok eğlendik ama erkenden yola düştük. Yedigöller bu mevsimde gelinebilecek en güzel yerlerden birisi fakat haftasonu gelinmez. İlle haftasonu plan yapıyorsanız öğleden önce gelip biraz zaman geçirip kaçmak lazım.
Devrek'e doğru yola çıktık. Karnımız hafif acıkmaya başlamıştı. Bu yüzden ilk gördüğümüz gözlemecide durduk. Sıcacık çay ve gözlemeyi beklerken bulunduğumuz doğa bize bir kez daha nasıl bir güzelliğin içinde bulunduğumuzu hatırlattı.
Şekilli şukullu pozlar vermeyi de unutmadık. Adam ne yürüdü beeeee...
Biz gözlemeyi yiyip, doğanın keyfini çıkarırken saat iyice geç olmaya başladı. Yola çıkma vakti geldi geçiyordu bile. Yedigöller'den Devrek'e kadar köy yolarından, kah virajlı soğuk asfalttan, kah bozuk delikli yollardan geçtik. Devrek'e vardığımızda artık hava kararmıştı. Ana yoldan direk Zonguldak'a geçmeye karar verdik. Yaklaşık 30-40 dakikalık tempolu bir dürüşün ardından Zonguldak'a vardık. Yemeğimizi yedik. Birazda evde yemelik, içmelik alışveriş yaptıktan sonra Ercan'ın evine geçtik. Sağ olsun amcası önden hazırlık yapmış evi ısıtmış. Sohbet muhabbet derken, günün yorgunluğu üstümüze çöktü. Çokta geçe kalmadan yattık.
Sabah oldu, hazırlandık. Öğlene doğru çıktık evden. Zonguldak çıkışına doğru yol üstünde güzel bir restoranda kahvaltı yapmak üzere durduk. Acıkmışız herhalde, yalandan gülümsüyoruz kameraya. Ama aşağıdaki fotoğraf öyle mi? Nasıl gözlerimizin içi parlamış.
Masanın üstü dolunca, bizimde içimiz ısındı, Yüzümüze bir gülümseme oturdu. Herkesin keyfi yerinde maşallah. Normalde yeme içme fotoğrafları paylaşmam ama böyle doğal bir anı paylaşmadan edemedim. Her şey çok güzeldi yedik içtik düştük yola. Akçakoca'ya kadar mola vermeden devam edeceğiz.
Akçakoca'ya varmadan deniz kenarında şekilli şukullu pozlara devam. Yol var gider misin dediler. Gideriz dedik. Ama yol bitti.
Keyfimiz yerinde. Güzel güzel yol gidiyoruz. H2 ile kalkmışlığımız bile oldu. Meğer ne yiğitler varmış buralarda. 3 taneside bakın bu fotoğrafta. Hay maşşallah beeeee. Analar ne yiğitler doğuruyor beeee.
Tabi klasik #G.M.K. Heryerde pozumuz olmazsa olmaz...
Ve içine pisleyen küçük munzur... o da olmazsa olmaz.
Akçakoca'da benzin almak üzere durduk. Çınar gölgesi bulmuşken ufakta bir mola verdik. Sodamızı içip Yusuf'un maceralarını dinledik.
Yola çıkıp bundan sonra sırasıyla Kandıra üzerinden, Kocaeli Üniversitesi'ne, oradan Sevindikli ve Ballıkayalar'dan evimize ulaştık. Akşam 6 gibi Gebze'deydik. Muhteşem bir 36 saat geçirdik. Yedik içtik, gezdik gördük, hatta fırsat bulup rapor haline getirip en yalın haliyle anlatmaya bile çalıştım. Yol yapabildiğim bu kıymetli arkadaşlara sahip olduğum için ne kadar şükretsem azdır. Zaman yaratıp gezebilmenin bile lüks olduğu şu zamanlarda böyle fırsatlar yakalamak, hele ki yanımdaki dostlarımla bu güzel hatıraları biriktirebilmek çok güzel. Ben bu iki günde çok eğlendim, çok güldüm. Umarım herkese en az bunun kadar eğleneceği yol arkadaşları nasip olur. Ben tekrardan hem Ercan'a hem Yusuf Ali'ye sonsuz teşekkürler ederim. Bir sonraki gezide görüşmek üzere dostlar. Kendinize iyi bakın.
