09-12-2013, 07:14 PM
Merhaba, benim adım Ata Khan. 49 yaşındayım ve niye gençken seyahat edin; çünkü, yaşlanınca şansınız olamayabilir dediklerini şimdi anlıyorum. Ben de sizlerin çoğu gibi işi gücü olan, çocuk sahibi, 09:00-17:00 saatleri arasında işine giden, düzenli hayat kurmuş biriydim. Ama en önemlisi hayalleri olan bir çoğumuz gibi. Geçenlerde okuduğum bir yazi aklımı başıma getirdi. Hayat mücadelesinin bana kim olduğumu unutturduğunu, hayallerimi yavaş yavaş erittiğinin farkına vardım. Bu hiç hoşuma gitmedi, 30 sene evvel ben böyle bir insanmıydım? Ve anladım ki hayellerimi gerçekleştirmenin yegane yolu uyanmaktı. Sonra kararımı verdim.
İşimden istifa ettim. Şimdi motorsikletimle dünyayı dolaşacağım, yeni insanlar görüp, yeni yerleri keşfedeceğim. Ama en önemlisi kendime ve dünyaya daha faydalı, insanlara ve doğaya daha duyarlı biri olacağım.
Bu tabiki kolay değil ama imkansızda değil. Önemli olan hayattan ne istediğimizi bilmek. Ondan sonrasi çorap söküğü misali..
Şu anda bu maceranın planı ile meşgulüm. İlk önce hayatımı yeni geleceğe göre ayarlamam gerekiyor.Şimdiye kadar sahip olduklarımı (bir çoğu gereksiz şeyler) teker teker satıyorum. Çok sevdiğim kamyonumu dün sattım. Evimi kiraya verip, çok gerekli şeyler haricinde masraflarımı tamamen kıstım. Belli bir bütçe hazırlamaya başladım ve bunu titizlikle takibe aldım. Şu anda hazırlanmak için 3 ayım var önümde. Hayatımın serüvenine hazırım yani. Öyle heyecanlıyım ki, sanki içimdeki çocuk tekrar uyanıyor. Yazdıklarım içinizdeki çocuğa biraz hitap ediyorsa veya bu hayeller içerisindekilerin bir kısmını bile paylaşıyorsanız lütfen serüvenimi takip edin. Yazacağınız bütün görüşlerinize açığım ve saygıyla karşılıyorum.
Saygılarımla
