06-20-2012, 02:19 PM
Motosiklet sektöründeki temel sorun, toplumsal algı sorunu!
Motosiklet sektöründeki temel sorun, toplumsal algı sorunu! Toplumun büyük bir kesimi motosiklet kullanıcılarından söz ederken “caddede sürten zibidilerden, sürat meraklılarından, trafiği altüst eden kural tanımaz serserilerden” dem vuruyor.
Gazete sütunlarında ve haber bültenlerinde ölümlü motosiklet kazaları, motosikletli kapkaç olayları ile kasklı sapık haberleri, gündemi belirleyen ekonomik ve siyasi haberlerle eşit muamele görüyor. Oysa motosiklet kullanıcıları genel kanının aksine doğaya ve insana saygılı insanlardan oluşuyor, onlar yaşamın ne kadar değerli olduğunu motosikletlerinin üzerindeyken buram buram hissediyor.
Elbette genel kanıyı destekleyecek, onlara malzeme çıkaracak istenmeyen davranışları sergileyen motosiklet kullanıcıları aramızda yok değil. Ve ne yazık ki bu azınlık, sayısal olarak küçük olmalarına rağmen çıkardıkları yaygara nedeniyle toplumsal algıya hükmediyor.
Trafikte kenardan kenardan efendice yol alan onlarca motosiklet, dikkat çekmezken şerit ihlali yapıp otomobil sürücülerinin yüreklerini hoplatan “apaçiler”, tüm motosiklet kullanıcılarının sterotipi olup önyargıları belirliyor.
Bu kahredici algı o kadar güçlü ki, motosiklet sektörünün bizzat kendi temsilcileri bile bundan dert yakınıyor. Motosiklet satışlarının düşük olmasındaki en büyük neden olarak anne babaların motosiklete karşı olmasını gösteriyorlar.
Yüksek vergilendirme bile nedenler arasında ikinci planda kalıyor. Sorunumuz sadece vergi sorunu olsaydı, çözümü hükümette arar, yapabildiğimiz oranda baskı oluştururduk.
Oysa sorun çok daha büyük! Başbakan dahil hükümet üyelerinin tamamının, motosiklet ve kullanıcıları konusunda negatif düşünceye sahip olduğunu düşünmemek elde değil. Yoksa neden motosikleti de, alkol ve tütün gibi yüksek vergilerle kontrol altında tutmaya çalışsınlar?
Eğer motosiklet alkol ve tütün gibi sağlığa ve topluma zararlı algılanıyorsa, istenilen sektörel büyüklüğe ulaşmak için negatif algıları değiştirmenin bir yolunu bulmak gerekiyor. Çünkü mevcut algı, doğru bir algı değil! Öyle olsaydı, dünyada motosiklet endüstrisi çoktan topu dikerdi. İngiltere’ye bir bakalım.
Yapılan anket ve araştırmalardan anlaşılıyor ki, son bir yıl içinde motosiklet sektörü 500 milyon sterlin değerinde olağanüstü bir güce erişmiş. Bu rakam sadece motosiklet ve aksesuarlarının satışından elde edilmiyor.
Motosiklet hayatın içine dahil oldukça sektörü büyütüyor. Motosiklet ulaşım aracı olarak kabul görürken, İngiltere’nin birçok yerine yayılmış motosiklet yarışlarıyla sektör canlı tutuluyor. MotoGP, Superbike, motokros, enduro, speedway, grasstrack, supercross ya da supermoto, aklınıza hangi yarış gelirse gelsin İngiltere’de mutlaka bir karşılığı var.
Tüm ülkeye yayılan bu dev organizasyon turizme de canlılık katıyor. Yarış aktiviteleri adı altında düzenlenen turistik turlar İngiltere’de sektörün önemli gelir kalemleri arasında yer alıyor. Hükümet de bu gelirlerden kendine düşen payı vergi olarak fazlasıyla alıyor.
Türkiye’de ise motosikletten elde edilen vergiler, ciddiye alınmayacak kalemler içinde yer alıyor. Motosiklet toplumsal yaşamın içinde değil dışında duruyor.
Motosiklet kullanmak anormal algılanıyor, adeta delilikle eş tutuluyor. Türkiye’de yarışmak ise Don Kişot olmayı gerektiriyor. Alt yapıdan organizasyona kadar nereye elinizi atsanız dökülüyor.
Sorun öylesine büyük ki, motosiklet sektörünün temsilcileri, kendileri için yaşamsal öneme sahip TMF seçimlerine değil bulaşmak, ilgilenmek bile istemiyor.
Oysa bir yerden başlamanın zamanı çoktan geldi. Sektörün büyümesi önünde baraj oluşturan toplumsal algıyı değiştirmek bizzat sektörün elinde!
Bu konuda neler yapılabileceğini ise uzun uzun konuşmak, tartışmak gerekir. Bakınız: kendi sorunlarını çözmek için paneller, konferanslar düzenleyen sektörlere.
Motorunuzun ve yaşam sevincinizin hep “on” olması dileğiyle...
Cem Batırbaygil/Motoron
Motosiklet sektöründeki temel sorun, toplumsal algı sorunu! Toplumun büyük bir kesimi motosiklet kullanıcılarından söz ederken “caddede sürten zibidilerden, sürat meraklılarından, trafiği altüst eden kural tanımaz serserilerden” dem vuruyor.
Gazete sütunlarında ve haber bültenlerinde ölümlü motosiklet kazaları, motosikletli kapkaç olayları ile kasklı sapık haberleri, gündemi belirleyen ekonomik ve siyasi haberlerle eşit muamele görüyor. Oysa motosiklet kullanıcıları genel kanının aksine doğaya ve insana saygılı insanlardan oluşuyor, onlar yaşamın ne kadar değerli olduğunu motosikletlerinin üzerindeyken buram buram hissediyor.
Elbette genel kanıyı destekleyecek, onlara malzeme çıkaracak istenmeyen davranışları sergileyen motosiklet kullanıcıları aramızda yok değil. Ve ne yazık ki bu azınlık, sayısal olarak küçük olmalarına rağmen çıkardıkları yaygara nedeniyle toplumsal algıya hükmediyor.
Trafikte kenardan kenardan efendice yol alan onlarca motosiklet, dikkat çekmezken şerit ihlali yapıp otomobil sürücülerinin yüreklerini hoplatan “apaçiler”, tüm motosiklet kullanıcılarının sterotipi olup önyargıları belirliyor.
Bu kahredici algı o kadar güçlü ki, motosiklet sektörünün bizzat kendi temsilcileri bile bundan dert yakınıyor. Motosiklet satışlarının düşük olmasındaki en büyük neden olarak anne babaların motosiklete karşı olmasını gösteriyorlar.
Yüksek vergilendirme bile nedenler arasında ikinci planda kalıyor. Sorunumuz sadece vergi sorunu olsaydı, çözümü hükümette arar, yapabildiğimiz oranda baskı oluştururduk.
Oysa sorun çok daha büyük! Başbakan dahil hükümet üyelerinin tamamının, motosiklet ve kullanıcıları konusunda negatif düşünceye sahip olduğunu düşünmemek elde değil. Yoksa neden motosikleti de, alkol ve tütün gibi yüksek vergilerle kontrol altında tutmaya çalışsınlar?
Eğer motosiklet alkol ve tütün gibi sağlığa ve topluma zararlı algılanıyorsa, istenilen sektörel büyüklüğe ulaşmak için negatif algıları değiştirmenin bir yolunu bulmak gerekiyor. Çünkü mevcut algı, doğru bir algı değil! Öyle olsaydı, dünyada motosiklet endüstrisi çoktan topu dikerdi. İngiltere’ye bir bakalım.
Yapılan anket ve araştırmalardan anlaşılıyor ki, son bir yıl içinde motosiklet sektörü 500 milyon sterlin değerinde olağanüstü bir güce erişmiş. Bu rakam sadece motosiklet ve aksesuarlarının satışından elde edilmiyor.
Motosiklet hayatın içine dahil oldukça sektörü büyütüyor. Motosiklet ulaşım aracı olarak kabul görürken, İngiltere’nin birçok yerine yayılmış motosiklet yarışlarıyla sektör canlı tutuluyor. MotoGP, Superbike, motokros, enduro, speedway, grasstrack, supercross ya da supermoto, aklınıza hangi yarış gelirse gelsin İngiltere’de mutlaka bir karşılığı var.
Tüm ülkeye yayılan bu dev organizasyon turizme de canlılık katıyor. Yarış aktiviteleri adı altında düzenlenen turistik turlar İngiltere’de sektörün önemli gelir kalemleri arasında yer alıyor. Hükümet de bu gelirlerden kendine düşen payı vergi olarak fazlasıyla alıyor.
Türkiye’de ise motosikletten elde edilen vergiler, ciddiye alınmayacak kalemler içinde yer alıyor. Motosiklet toplumsal yaşamın içinde değil dışında duruyor.
Motosiklet kullanmak anormal algılanıyor, adeta delilikle eş tutuluyor. Türkiye’de yarışmak ise Don Kişot olmayı gerektiriyor. Alt yapıdan organizasyona kadar nereye elinizi atsanız dökülüyor.
Sorun öylesine büyük ki, motosiklet sektörünün temsilcileri, kendileri için yaşamsal öneme sahip TMF seçimlerine değil bulaşmak, ilgilenmek bile istemiyor.
Oysa bir yerden başlamanın zamanı çoktan geldi. Sektörün büyümesi önünde baraj oluşturan toplumsal algıyı değiştirmek bizzat sektörün elinde!
Bu konuda neler yapılabileceğini ise uzun uzun konuşmak, tartışmak gerekir. Bakınız: kendi sorunlarını çözmek için paneller, konferanslar düzenleyen sektörlere.
Motorunuzun ve yaşam sevincinizin hep “on” olması dileğiyle...
Cem Batırbaygil/Motoron