03-26-2013, 09:08 AM
Havanın güzelliğini fırsat bilip arazi yapalım dedik..
Organizasyona göre plan yaptığımız için iyi organize olamadık. Diğer Kroscular yançizselerde Selimle beraber Denizliden girip Behlül ile buluştukdan sonra arazinin tadını çıkarttık..
Diğer gezilerden farklı olarak bu seferki güzergah Denizli barajından başlayıp Gebzenin en son köyü olan Tepemanayır köyüne kadar uzandı. Dönüşte ise Yaka köyünden araziye girip zorlu çıkışdan orman yollarını kullanarak tekrar barajın yanına döndük. Ara ara asfaltı kullansakda her fırsatta araziye daldık.
Çok keyifli bir geziydi. Kaçıran arkadaşları birdahakine mutlaka bekliyorum.. (:
İşte fırsat buldukça sizler için çektiğim bazı kareler..
Denizli köyü standart erzak alışverişi.
Araziye giriyoruz ve ilk küçük derecik ile buluşuyoruz.
Yazın burda su neredeyse akmıyor..
Devam ediyoruz.. Arazi oldukça sulak yan yan gidiyoruz (:
İlk mola Behlül karşı tepeden bizi görmüş bağırıp duruyor..
Doğa yeniden canlanıyor. Çiçekler açmış etraf sarı, mor ve beyaz çiçeklerle dolu..
Ve deli çocuk Behlülle buluşuyoruz.. (:
Benim çok ilgimi çeken Behlülünde buraya tam olarak neden geldiğini bilmediği bir tankın yanına gidiyoruz. Aslında hep yanından geçmişiz ama Behlül sayesinde fark ettik..
Ana iskeletten başka birşey kalmamış onu bile oksijenle kesmeyi denemişler ama astarı yüzünü geçicek diye bırakmışlar sanırım..(çok şükür)
Ve Tepemanayır yolundayız.. Uyduk Behlüle gidiyoz bataklığa.. (:
Yeni kros modası dolgu teker.. :P
Tepemanayır tarafları.. Neredeyse Şileye geldik.. (:
Tepemanayır deresi kuş bakışı..
Ve Tepemanayır deresi kenarındayız. Derenin hemen sol tarafındaki küçük şelaleyle burası güzel bir kamp mekanı olabilir..
Ve Tepemanayır etrafından bilmediğimiz bir yoldan giderken kaybolduk kendimizi tekrar çıkayamayacağımız bir yamanın aşağısında bulduk..
Ormanda kaybolmak daha farklı bir kefiymiş..
Karşı soldaki tepeden kaybolup dereye indikten sonra sonunda bir çıkış yoldu bulup karşıya tırmandık.. Artık yolu bulmak kolay..
Çok yol yaptık bir yorgunluk çayı içip Behlülle ayrılıyoruz.. O eve gidiyor biz tekrar araziye dalıyoruz..
Zorlu tırmanışın zafer tepesi.. Okadar yolun üstüne bu tırmanış bizi kendimize getiriyor..
Tosunlar araziye uyum sağladı. Çamur girmedik yeri kaldımadı artık.. (:
Başladığımız yere geri döndük.. Saat bihayli geç oldu, yorulduk ve acıktık..
Organizasyona göre plan yaptığımız için iyi organize olamadık. Diğer Kroscular yançizselerde Selimle beraber Denizliden girip Behlül ile buluştukdan sonra arazinin tadını çıkarttık..
Diğer gezilerden farklı olarak bu seferki güzergah Denizli barajından başlayıp Gebzenin en son köyü olan Tepemanayır köyüne kadar uzandı. Dönüşte ise Yaka köyünden araziye girip zorlu çıkışdan orman yollarını kullanarak tekrar barajın yanına döndük. Ara ara asfaltı kullansakda her fırsatta araziye daldık.
Çok keyifli bir geziydi. Kaçıran arkadaşları birdahakine mutlaka bekliyorum.. (:
İşte fırsat buldukça sizler için çektiğim bazı kareler..
Denizli köyü standart erzak alışverişi.
Araziye giriyoruz ve ilk küçük derecik ile buluşuyoruz.
Yazın burda su neredeyse akmıyor..
Devam ediyoruz.. Arazi oldukça sulak yan yan gidiyoruz (:
İlk mola Behlül karşı tepeden bizi görmüş bağırıp duruyor..
Doğa yeniden canlanıyor. Çiçekler açmış etraf sarı, mor ve beyaz çiçeklerle dolu..
Ve deli çocuk Behlülle buluşuyoruz.. (:
Benim çok ilgimi çeken Behlülünde buraya tam olarak neden geldiğini bilmediği bir tankın yanına gidiyoruz. Aslında hep yanından geçmişiz ama Behlül sayesinde fark ettik..
Ana iskeletten başka birşey kalmamış onu bile oksijenle kesmeyi denemişler ama astarı yüzünü geçicek diye bırakmışlar sanırım..(çok şükür)
Ve Tepemanayır yolundayız.. Uyduk Behlüle gidiyoz bataklığa.. (:
Yeni kros modası dolgu teker.. :P
Tepemanayır tarafları.. Neredeyse Şileye geldik.. (:
Tepemanayır deresi kuş bakışı..
Ve Tepemanayır deresi kenarındayız. Derenin hemen sol tarafındaki küçük şelaleyle burası güzel bir kamp mekanı olabilir..
Ve Tepemanayır etrafından bilmediğimiz bir yoldan giderken kaybolduk kendimizi tekrar çıkayamayacağımız bir yamanın aşağısında bulduk..
Ormanda kaybolmak daha farklı bir kefiymiş..
Karşı soldaki tepeden kaybolup dereye indikten sonra sonunda bir çıkış yoldu bulup karşıya tırmandık.. Artık yolu bulmak kolay..
Çok yol yaptık bir yorgunluk çayı içip Behlülle ayrılıyoruz.. O eve gidiyor biz tekrar araziye dalıyoruz..
Zorlu tırmanışın zafer tepesi.. Okadar yolun üstüne bu tırmanış bizi kendimize getiriyor..
Tosunlar araziye uyum sağladı. Çamur girmedik yeri kaldımadı artık.. (:
Başladığımız yere geri döndük.. Saat bihayli geç oldu, yorulduk ve acıktık..